Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

blat stołu

См. также в других словарях:

  • blat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. blacie {{/stl 8}}{{stl 7}} pozioma płyta będąca wierzchnią częścią mebli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blat stołu, biurka. Marmurowy blat szafki kuchennej. <niem.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • blat — m IV, D. u, Ms. blacie; lm M. y «płyta stanowiąca wierzchnią część stołu, biurka, komody itp.» Drewniany, laminatowy blat szafki kuchennej. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • stół — m IV, D. stołu, Ms. stole; lm M. stoły 1. «mebel, najczęściej drewniany, składający się z blatu opartego na nogach, służący do spożywania na nim posiłków, pisania, stawiania różnych przedmiotów» Stół dębowy, mahoniowy, sosnowy. Kamienny,… …   Słownik języka polskiego

  • stół — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. stołu, Mc. stole {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mebel składający się z blatu podpartego zwykle czterema nogami, wykonany najczęściej z drewna, służący do spożywania przy nim… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • weprzeć — dk XI, weprzećprę, weprzećprzesz, weprzećprzyj, wparł, wparty, wparłszy wpierać ndk I, weprzećam, weprzećasz, weprzećają, weprzećaj, weprzećał, weprzećany 1. «przystawiwszy, przyłożywszy coś do czegoś, oparłszy o coś, nacisnąć z pewną siłą;… …   Słownik języka polskiego

  • kozioł — m IV, D. kozła, Ms. koźle; lm M. kozły 1. B.=D. «dorosły samiec kozy domowej, także kóz dzikich» W stadzie kóz były dwa kozły. ∆ zool. Kozioł śnieżny «Oreamnos americanus, niewielki ssak górski z rodziny pustorożców, o gęstym, długim, niemal… …   Słownik języka polskiego

  • mozaikowy — «będący mozaiką; ozdobiony mozaiką» Mozaikowy obraz. Mozaikowe posadzki. Mozaikowy blat stołu. Lustro w mozaikowej ramie. ∆ bot. Choroba mozaikowa → mozaika w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

  • oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… …   Słownik języka polskiego

  • pukać — ndk I, pukaćam, pukaćasz, pukaćają, pukaćaj, pukaćał puknąć dk Va, pukaćnę, pukaćniesz, pukaćnij, pukaćnął, pukaćnęła, pukaćnęli, pukaćnąwszy 1. «uderzając lekko czymś w coś, powodować odgłos; stukać, kołatać» Pukać do drzwi, do okna, do pokoju.… …   Słownik języka polskiego

  • wypolerować — dk IV, wypolerowaćruję, wypolerowaćrujesz, wypolerowaćruj, wypolerowaćował, wypolerowaćowany «wygładzić ręcznie lub mechanicznie (także metodami chemicznymi) powierzchnię danego przedmiotu w celu nadania jej gładkości i połysku» Wypolerować… …   Słownik języka polskiego

  • gładki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, gładkidcy, gładkidszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający powierzchnię bez nierówności; równy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gładki blat stołu. Gładki policzek. Gładka droga, autostrada.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»